Poemas em português: Florbela Espanca
Traduções em sérvio: Anamarija Marinović
Por uma que te despreza,
teu coração endoidece.
E a pobre que te quer bem,
só teus desprezos merece!
Због једне која те презире
Твоје срце лудује
А ова сирота што те воли
Само твој презир заслужује.
Флорбела Шпанка
———————————————————————-
O amor é comunhão d’almas
No mesmo sagrado altar
Contigo, amor a minh’alma
Quem me dera comungar!
Florbela Espanca
Ljubav je pričešće duša
Na istom oltaru svetom
S tobom, ljubavi moje duše
Da mi je da se pričestim!
Florbela Španka
———————————————————————-
Еu
Eu sou a que no mundo anda perdida,
Eu sou a que na vida não tem norte,
Sou a irmã do Sonho, e desta sorte
Sou a crucificada… a dolorida…
Sombra de névoa ténue e esvaecida,
E que o destino, amargo, triste e forte,
Impele brutalmente para a morte!
Alma de luto sempre incompreendida!
Sou aquela que passa e ninguém vê…
Sou a que chamam triste sem o ser…
Sou a que chora sem saber porquê…
Sou talvez a visão que Alguém sonhou,
Alguém que veio ao mundo pra me ver
E que nunca na vida me encontrou!
Ја
Ја сам она која светом ходи изгубљена,
Ја сам она што у животу нема водиље звезде,
Сестра сам Сна и ове среће,
Разапета сам… повређена.
Сена магле, танана и распршена,
И она коју судба горка, силна и тужна,
Окрутно према смрти гура!
Она сам што пролази и нико не види је…
Она сам што је тужном зову а да то није…
Она сам што плаче а да разлог јој познат није…
Можда сам привид што је Неко сањао
Неко ко је да ме види на свет дошао
И који ме никад у животу није нашао!
———————————————————————-
De joelhos
“Bendita seja a Mãe que te gerou.”
Bendito o leite que te fez crescer.
Bendito o berço aonde te embalou
A tua ama, para te adormecer!
Bendita essa canção que acalentou
Da tua vida o doce alvorecer…
Bendita seja a Lua, que inundou
De luz, a Terra, só para te ver…
Benditos sejam todos que te amarem,
As que em volta de ti ajoelharem
Numa grande paixão fervente e louca!
E se mais que eu, um dia, te quiser
Alguém, bendita seja essa Mulher,
Bendito seja o beijo dessa boca!
На коленима
„Блажена нек је Мати што те је зачела.“
Блажено млеко од којег си порастао.
Блажена колевка у којој те је њихала
Дадиља твоја, да би заспао!
Блажена нек је песма та што је огрејала
Живота твога слатко свитање…
Блажена месечина што је преплавила
Светлошћу Земљу само да би видела те…
Блажени нека су сви који те заволе
Оне које око тебе буду пале на колена
У силној, узаврелој и лудој страсти!
И ако те од мене више некад заволи
Неко, блажена нека је та Жена!
И блажен нека је целов са усана тих!
———————————————————————-
Amar!
Eu quero amar, amar perdidamente!
Amar só por amar: aqui… além…
Mais Este e Aquele, o Outro e toda a gente…
Amar! Amar! E não amar ninguém!
Recordar? Esquecer? Indiferente!…
Prender ou desprender? É mal? É bem?
Quem disser que se pode amar alguém
Durante a vida inteira é porque mente!
Há uma primavera em cada vida:
É preciso cantá-la assim florida,
Pois se Deus nos deu voz, foi pra cantar!
E se um dia hei-de ser pó, cinza e nada
Que seja a minha noite uma alvorada,
Que me saiba perder… pra me encontrar…
Voleti!
Florbela Španka
Ja želim da volim, da volim bezumno!
Da volim tek da volim, ovde… onde
i Ovoga, i Onoga, i Drugoga i ljudstvo sveukupno…
da volim, da volim, i da ne volim nikoga!
Da se setim? Da zaboravim? Ne mari!
Da vežem ili razvežem? Loše li je? Dobro li je?
Ko kaže da neko može da voli se
čitavog života, taj zbori laži!
U svakom životu postoji proleće jedno
Treba ga opevati tako cvetno
ako nam Bog dade glas, on je za pevanje!
Ako ću prah, pepeo i ništa biti jednog dana
neka noć moja bude zora rana
da znam da se izgubim, da sebe nađem
———————————————————————-
Traduções em romeno: Georgiana Bărbulescu
E U
Eu sou a que no mundo anda perdida,
Eu sou a que na vida não tem norte,
Sou a irmã do sonho, e desta sorte
Sou a crucificada… a dolorida…
Sombra de névoa ténue e esvaecida,
E que o destino amargo, triste e forte,
Impele brutalmente para a morte!
Alma de luto sempre incompreendida!…
Sou aquela que passa e ninguém vê…
Sou a que chamam triste sem o ser…
Sou a que chora sem saber porquê…
Sou talvez a visão que Alguém sonhou,
Alguém que veio ao mundo pra me ver
E que nunca na vida me encontrou!
S U N T
Sunt cea prin lume rătăcită,
Sunt cea lipsită de vreun ţel,
Sunt soră cu visul, şi astfel;
Sunt cea crucificată… chinuită…
Umbră de ceaţă slabă risipită,
Pe care un destin amar, trist şi fatal
O duce către moarte-n mod brutal!
Inimă ne-nţeleasă şi cernită!…
Sunt cea care tot trece nevăzută…
Sunt cea numită tristă fără-a fi…
Sunt, fără-a şti de ce, lacrimă mută…
Sunt poate-un vis de Cineva visat,
Ce pentru mine-anume pe Pământ veni
Şi până-acum încă nu m-a aflat!
————————————————————————–
A M A R !
Eu quero amar, amar perdidamente!
Amar só por amar: Aqui… além…
Mais Este e Aquele, o Outro e toda a gente …
Amar! Amar! E não amar ninguém!
Recordar? Esquecer? Indiferente!…
Prender ou desprender? É mal? É bem?
Quem disser que pode amar alguém
Durante a vida inteira é porque mente!
Há uma Primavera em cada vida:
É preciso cantá-la assim florida,
Pois se Deus nos deu voz, foi pra cantar!
E se um dia hei-de ser pó, cinza e nada
Que seja a minha noite uma alvorada,
Que me saiba perder… pra me encontrar…
S Ă I U B E S C !
Vreau să iubesc, să iubesc cu disperare!
Să iubesc doar pentru a iubi: oricând…
Pe el, pe tine, pe voi, pe orişicare…
Să iubesc! Însă pe nimenea iubind!
Să-mi amintesc? Să uit? Să fiu de gheaţă!…
Să mă leg? Să mă dezleg? E rău? E bine?
E mincinos acela ce susţine
Că poţi iubi pe cineva o viaţă.
În orice viaţă e o primăvară.
Să o cântăm, căci ea e floare rară
Şi Domnul ne-a dat glas pentr-a cânta.
Şi-n ziua când doar pulbere voi fi,
Aş vrea să-mi fie noaptea zori de zi,
Să mă ştiu pierde… ca să mă pot afla…
————————————————————————–